“Bir varmış, bir yokmuş
Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde…”
Çok eski bir zamanda hevesli bir kral yaşarmış
Savaşa düşkün, biraz da bilime küskün
Eline geçeni koz bilir
Yoluna çıkanı katleder
Foseptik açıp gömermiş; görsün alem!
Tek korkusu varmış onun; halk ozanı Taçdelen
Sivri dilli, tatlı yüzlü, yaşlı, tombul bir eren
Bir çok rivayet var tabi, hakkında net bilgi yok
Lakin, sazı silahmış; besteleri sur deler!
Severmiş halk onu hem bastonu ve hırkası
Bembeyaz sakalları, sırtındaki kamburu
Bir yol bulup tez zamanda kellesi alınmalı
Planı buydu kralın “şişşt! çocuklar duymasın!”
İlk önce tuzak gerek, ince bir hesap işte
Halk onu unutmalı, “anarşistti” demeli
Sonraki nesiller onu hep böyle bilmeli
Haber salın tez “Taçdelen bir vatan haini!”
Beklenilen olmuş, herkes şaşırmış önce bir
Kral mutlu, planı tutmuş, yılan yüzü ölümü kusmuş
Atına binmiş, sürmüş izini
Sormuş adını herkese;
“Sen misin bu Taçdelen; monarşiye diklenen?”

ADIM TAÇDELEN
YANILIR ÇOK BİLEN
SANA SENİ ANLATAN BİR GARİP EREN
DÜNÜMÜ YOK BİLEN
YARINA KASTEDEN BİR GARİP KRALDI BENİ EN SON GÖREN

Beyim, kral sensin tabi, halkın ozanıyım ben
Halk desem anlamazsın “kul” diyeyim anla sen
Çıkıp bak bir sarayından, açlık hükümdar bize
Senin etin dolgun ama halkın deri kemikte
Vergilerle boğduğun şu çalışanın perişan
“İsyancı” deyip aldığın can dolu etraf
Kadınların sersefil, eğitimsiz genç nesil
Senin keyfin gıcır ama yıkılacak monarşi!
Pardon ama beyim önünde eğilmeyeceğim
Sana yenilmeyeceğim
Elbet öleceğim, kazık çakmadım bu dünyaya
Yanıp söneceğim elbet, küsüp gideceğim bir gün umut tazeleyip
Susup, söveceğim sana
Bulup, seveceğim yine
Barış düşleyeceğim
Yanıp söneceğim her an
Sanık değil tanık olup kanıt vereceğim
Alık aldanmasın diye her gün öleceğim seve seve…

ADIM TAÇDELEN
YANILIR ÇOK BİLEN
SANA SENİ ANLATAN BİR GARİP EREN
DÜNÜMÜ YOK BİLEN
YARINA KASTTEDEN BİR GARİP KRALDI BENİ EN SON GÖREN
Her şeyin daha güzel olduğu bir dünya için
Adım; Taçdelen

“Bir varmış, bir yokmuş…”

Söz : Ulaş Taçdelen
Müzik : Can Kazaz